De zolder moet leeg want we gaan verbouwen. Eind januari gaat het project zolder eindelijk van start en gaan we er een mooie zolderkamer voor onze dochter maken en een logeer-/speel-/opbergkamer voor de rest. De voorbereiding is leuk, uren naar de mooiste Pintarestborden zoeken. De werkelijkheid….de zolder moet leeg. Anders kan de aannemer niet aan de slag.
Een goede start
Na kerst is een mooi moment om te starten. Goed voorbereid ga ik beginnen. Één doos om te bewaren, één doos om te verkopen, één doos om weg geven en grote vuilniszakken en oud-papierbakken om weg te gooien.
De valkuil
Maar de zolder is niet alleen de plek van oud speelgoed, winterkleren, de werkkamer en legokamer, maar ook de plek van zoveel herinneringen en knutselwerkjes van zowel de kinderen als van onszelf toen we klein waren. En daar gaat het mis… Ik stuit om mijn eigen herinneringendoos. Ik heb deze jaren geleden al teruggebracht naar een doos (mijn moeder had een veel grotere zolder en had dus nog meer bewaard).
Het openen van deze doos brengt me terug naar mijn kindertijd, de Sinterklaas gedichten, de vriendinnen van vroeger, de brieven van oma, zusjes, penvriendin tot aan de foto’s van mijn eerste lange verkering en studententijd. Voor mij een logisch verhaal, voor mijn kinderen een doos vol papier en foto’s. In de gedachtegang van de opruimgoeroe’s wil ik deze herinneringen een betere plek geven, ze vangen in een boek dat (ook) voor mijn kinderen later mijn verhaal vertelt. Ik voel een nieuw project aankomen…
De oplossing?
Voordat ik helemaal opga in mijn eigen trip down memory lane besluit ik de doos naar beneden te halen en later die dag te zorgen voor genoeg papier om het allemaal te ordenen. Ik ga door met de meer functionele attributen op onze zolder om te voorkomen dat ik vandaag alleen maar nieuwe projecten ga beginnen. De doos met de knutsels van mijn eigen kinderen moet nog komen.
Functioneel opruimen lukt me prima…weggooien ook. Maar die herinneringen… Dat moment dat opborrelt wanneer je die ene foto vastpakt, dat gedichtje leest of de knutsel terugziet. Dat vind ik wel een dingetje.
Hoe doen jullie dat? Hoe ontrommel jij je herinneringen?
